Մենք երեք ընկեր էինք և ենք. Կարեն Ավետիսյանը, բոլորիդ հայտի պատմաբան Արտակ Մովսիսյանը, որ նույնպես երջանկահիշատակ է, և ես: Մեր պատանության երազներն Արևմտյան Հայաստանը, Արցախը, Նախիջևանն ազատագրելն էր. միացյալ, հզոր, անկախ Հայաստանը: Կարենը 34 տարի առաջ` մարտի 22-ին, 21-ը չլրացած, նահատակվեց այդ առաքելության ճանապարհին` Սյունյաց աշխարհի պաշտպանական մարտերում: Կարենի և ձեր թույլտվությամբ այստեղ եմ տեղադրում իր հիշատակի համար այդ օրերին գրածս բանաստեղծությունը:

Փոթորիկներից բզկտված մի առագաստ, ամեհի ջրերում մոլորված մի ղեկ, աննավապետ ընթացք, որ յուրաքանչյուր պահի կարող է ընդհատվել խութերին բախվելիս...

Նրան 4 հոդվածով էին մեղադրանք առաջադրել. Քրեական օրսեգրքի 356-րդ հոդված՝ սեփական ժողովրդի ցեղասպանության, 163-րդ հոդված՝ ժողովրդի և պետության դեմ զինված հարձակման, 165-րդ հոդված՝ ազգային ինստիտուտների վերացման և 145-րդ հոդված՝ երկրի տնտեսության թուլացման։

Ո՞վ է տեսել արցունքները ժամանակի, երբ լացում է ճամփա ընկած հողի վրա: Մի օր, գուցե երազաթափ մի կիրակի, մենք հայտնվենք ժամանակի կապույտ դռան...

Կոմիտաս վարդապետի չքնաղ հուշարձանի թիկունքում փառահեղ հանգրվանել է Կոմիտասի անվան Կոնսերվատորիան, Հայկական աշխարհի արվեստի նշանային հանգրվաններից մեկը։

Աշխարհի կառավարող ուժերը լավ գիտեն գիտելիքի և կրթական համակարգի իմաստն ու դերը մարդկության կյանքում, և, ըստ այդմ էլ, գիտելիքի ու կրթական գործի նկատմամբ նրանց ունեցած վերաբերմունքը լակմուսի թղթի նման մի բան է՝ այս հարցում գլոբալ քաղաքականության հիմնական ուղղությունները պարզելու համար։

2024 թվականի մարտի 11-ին «Բնօրրան» պատմական հուշարձանների պահպանման հայկական ընկերություն ՀԿ գրասենյակում տեղի է ունեցել «ՀԱՅՈՑ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ» առարկայի 7-րդ դասարանի դասագրքի շուրջ գիտնականների հանդիպում, որի արդյունքում ընդունվել է համատեղ հայտարարություն։

Հայագիտության և հայ ազգագրության ու բանագիտության բնագավառի երևելի անուններից է ՍԵՐԳԵՅ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ. գիտնական, բանագետ, բարբառագետ, հրապարակախոս, «Ձայն համշենական» թերթի հիմնադիր խմբագիր, ով երիտասարդ տարիքից նվիրվել է քրիստոնյա և բռնի կրոնափոխված համշենահայության ուսումնասիրությանը, նրա բանավոր մշակույթը փրկելու բանահավաքչական աշխատանքին: Բանարվեստի այդ եզակի նմուշների մի մասը ամփոփվել է

Ամպրոպամարտը կլռի հանկարծ, օդը կխայտա շողերով ոսկի - վիշապաքաղը կիջնի երկնքից՝ հրեղեն սուր ու տեգերը առած:

Թշնամու լեզուն դավի լեզու է` նախճիրի կոչող, կամքեր բռնացող, երկիր թալանող, սրբարան պղծող, տներ ավերող, տաճար խորտակող...